ฉันอยากเป็นแสงแดด
วันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิท่ามกลางสายลมพัดเย็น คุณป้าคนหนึ่งเดินไปยังลานท้ายหมู่บ้านเพื่อดูแลกระถามดอกไม้ ที่นั่นมีกลุ่มเด็ก ๆ อายุราวห้าขวบเล่นหม้อข้าวหม้อแกงกันอยู่ คุณป้าย้อนรำลึกถึงวัยเด็กของตนเองอย่างสุขใจ เมื่อมองดูเด็ก ๆ นั่งจับกลุ่มกันเล่าถึงความฝันของตัวเอง ว่าใครโตขึ้นอยากจะเป็นอะไรในอนาคต
เด็ก ๆ เหล่านั้น บ้างก็เล่าว่าอยากเป็นหมอ บ้างก็อยากเป็นครู บ้างก็ว่าอยากเป็นคนขับเครื่องบินบนท้องฟ้า มีเด็กอยู่คนหนึ่งที่ลังเล จะพูดดีหรือไม่พูดดี เด็กอีกคนจึงถามไปว่า แล้วเธอล่ะ อยากเป็นอะไร เด็กน้อยที่ลังเลจึงวิ่งไปที่กำแพงด้านที่มีแสงแดดส่องลงมา แล้วจึงเรียกเพื่อน ๆ มายืนด้วยกัน เธอดูสิตรงนี้อุ่นดีนะ เพื่อนคนอื่น ๆ ก็งง พร้อมกับอาการหัวเราะและตอบไปว่า อุ่นดี ๆ หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
คุณป้าผู้ได้ฟังเรื่องราวของเด็ก ๆ เหล่านั้น จึงเกิดคำถามขึ้นในใจว่า ทำไมเด็กน้อยคนนั้นจึงอยากจะเป็นแสงแดด จึงเรียกเด็กน้อยพร้อมกับยื่นส้มที่ตนซื้อมาให้ 1 ผล และถามไปว่า ทำไมหนูจึงอยากเป็นแสงแดดล่ะ เด็กน้อยก้มหน้าและพูดอย่างอาย ๆ ว่า
"ก็ยายหนูขายผักอยู่ที่ตลาด แล้วตรงที่ยายนั่งน่ะ มันมีเงาบังไม่ค่อยโดนแดด หนูไม่ชอบที่แสงแดดส่องมาให้ยายหนูได้แค่แป๊บเดียว แล้วก็ย้ายไปส่องที่อื่น ถ้าหนูเป็นแสงแดดเองนะ หนูจะส่องให้ยายทั้งวันเลย ยายหนูจะได้อุ่น ๆ"
ว้าว ยอดเยี่ยมจิงๆ
ตอบลบชอบอ่ะ
เอาอีกเอาอีก
จะเอาอะไรอีก
ตอบลบคิดว่าช่วงนี้ เด็กคนนั้นคงอยากเป็น หิมะในเมืองไทย ยายจะได้ไม่ร้อน -*-
ตอบลบ