Vitamin Story "ตอน หินก้อนน้อยใต้เจดีย์"

หินก้อนน้อยใต้เจดีย์บนเขาลูกหนึ่งมีคนเอาก้อนหินมาซ้อนกันเป็นเจดีย์เล็ก  ๆ
เรียงรายกันไป  ท่ามกลางเจดีย์เหล่านั้น  มีเจดีย์ยอดหนึ่งจัดเรียง
ก้อนหินไว้อย่างเป็นระเบียบสวยงาม บอกถึงความรักและเอาใจใส่
ของผู้สร้าง  ที่ฐานของเจดีย์มีหินเล็ก ๆ  อยู่ก้อนหนึ่ง  มันเอาแต่
ทำหน้าบูดและบ่นกระปอดกระแปดอยู่ตลอดเวลา
หินก้อนน้อยพร่ำบ่นว่า
“ทำไมฉันถึงไม่ได้อยู่ข้างบนเหมือนก้อนอื่น  ๆ   นะ อยู่ใต้ฐาน
ต้องโดนหินก้อนอื่นทับหนักจะแย่  ฉันมันไม่มีค่าอะไรเลยเหรอนี่
ฉันก็อยากจะขึ้นไปอยู่บนเหมือนกันนะ”
บ่อยครั้งที่หินหลับไป  ด้วยในใจหวังว่าจะได้ขึ้นไปอยู่บนยอดเจดีย์
วันนั้นก็เหมือนกับวันอื่น  ๆ  ก้อนหินภาวนาให้ความหวังกลาย
เป็นจริงและกำลังเคลิ้มหลับ จังหวะเดียวกัน มีเด็กน้อยตามพ่อ
ขึ้นมาเดินบนเขา  แวะเข้ามาเจดีย์  เด็กมองดูแล้วก็ส่งเสียงชื่นชม
ว่าเจดีย์สวย  พลางเดินไปรอบ แล้วกล่าวขึ้นว่า   “เก็บหินสวย  ๆ 
สักก้อนกลับไปเป็นที่ระลึกดีกว่า “ หินน้อยตะโกนบอกเด็กว่า
“ช่วยฉันออกไปจากตรงนี้ทีนายคนเดียวที่จะช่วยเปลี่ยนชีวิตฉันได้” 
 เด็กทำตามความต้องการของหินน้อย ดึงก้อนหินออกมาจากฐาน 
ทันใดนั้นเอง เจดีย์แสนสวยท่ามกลางป่าเขียวสดมีแดดส่องรำไรก็ทลาย
ครืนลงมา     หินน้อยเสียใจที่เจดีย์แสนสวยต้องพังทลายลงมาเพราะ
ตนเองและครั้นหลุดออกมาสมประสงค์แล้ว  จึงได้รู้ว่าคิดผิดมาตลอด
 หินน้อยเศร้ามากและเริ่มร้องไห้  เมื่อร้องไปได้สักพักหนึ่งก็ตกใจตื่น   
ฝันไปนั่นเอง!
หินน้อยดีใจยิ่งนัก  และคิดว่าตนเองโชคดีจริง ๆ  ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา 
แม้หินน้อยจะอยู่ใต้เจดีย์ทุกวัน แต่มันก็ทำหน้าชื่นบาน ผิวปากสดใสร่าเริง
 “โธ่เอ้ย. เราก็นึกว่าเราจะเป็นสิ่งที่ไม่มีค่า ไม่มีประโยชน์อะไรแต่ทีไหนได้
ไม่ใช่อย่างที่เราคิดสักหน่อย  ที่ที่เราอยู่ตอนนี้สวยที่สุดและก็เป็นที่ที่สำคัญ
ที่สุดด้วย  ทำไมเมื่อก่อนเราถึงไม่รู้เรื่องเลยนะ  ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน
 ก็ขอให้เราทำอย่างดีที่สุด เพียงแค่นี้ก็สุขใจแล้ว”
วิตามินบำรุงใจข้อผิดพลาดที่คนเราทำซ้ำอยู่บ่อย ๆ ข้อหนึ่งคือ การประเมินค่า
ตนเองต่ำเกินไป ในตัวของทุกคนมีพลังมหาศาล  และจุดเด่นอีก
มากมายที่ตัวเราไม่รู้   ดูอย่างหินก้อนน้อยในเรื่องที่เล่าให้ฟังสิ 
 ทีแรกมันก็คิดว่าตัวเองอยู่ใต้เจดีย์ไม่มีค่าอะไร  แต่พอถูกดึงออกมา
  หินทั้งกองก็พังครืน ความจริงที่สำคัญกว่าการถามตัวเองว่า
เราอยู่ตรงไหน  หรือได้รับหน้าที่อะไร  ก็คือพยายามทุ่มเท
ทำสิ่งที่เป็นอยู่ให้ดีที่สุด ต้องหัดชื่นชมตัวเองว่า
“ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไร ที่ไหน ฉันจะทำให้ดีที่สุด” 
ทุกคนไม่ใช่มีเพียงความสามารถยิ่งใหญ่กว่าที่
ตนเองคิดเอาไว้เท่านั้น  แต่ยังเป็นที่ต้องการไม่ว่า
จะอยู่ที่ใด  จริงไหมค่ะ

Credit http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=1834&month=28-06-2009&group=9&gblog=51